ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

Ο Πυρρής είναι ένα γραφικό χωριό, Τοπικό Διαμέρισμα του Δήμου Ηραίας, βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του Νομού Αρκαδίας, στην επαρχία Γορτυνίας και είναι κτισμένο πάνω σε λόφο με απεριόριστη θέα στην κοιλάδα της συμβολής των ποταμών Λάδωνα και Αλφειού. Έχει πυκνή βλάστηση με πανδαισία χρωμάτων. Οι κάτοικοι παλιότερα ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και την γεωργία, λόγω άφθονου νερού των ποταμών για την άρδευση των κτημάτων τους. Καλλιεργούσαν ρύζι, καλαμπόκι, φιστίκι αράπικο και όλα τα κηπευτικά στα ποτιστικά κτήματα, σιτηρά (σιτάρι, βρώμη, κριθάρι, βίκος), αμπέλια και ελιές στα ξερικά. Επίσης πολλοί κάτοικοι ασχολούνταν με επαγγέλματα που έπαψαν να υπάρχουν πλέον καθώς και με μεροκάματα σε διάφορες δουλειές Τα σπίτια κτίστηκαν με ομαδική εργασία και υλικά : ακατέργαστη πέτρα και λάσπη. Ήταν ισόγεια και ανώγεια. Το πάνω μέρος του σπιτιού (ανώγειο) το χρησιμοποιούσαν για κατοικία και το ισόγειο για αποθήκη των προϊόντων τους και για σταυλισμό των ζώων τους. Το τζάκι ήταν απαραίτητο σε κάθε σπίτι για ζεστασιά και για το παραδοσιακό μαγείρεμα Με τους σεισμούς του 1965 πολλά σπίτια κατέρρευσαν και τα υπόλοιπα έπαθαν σοβαρές ζημιές. Κτίστηκαν εκ νέου σχεδόν όλα τα σπίτια του χωριού ως σεισμόπληκτα με υλικά : τούβλα και τσιμέντο. Η ηλεκτροδότηση του χωριού καθώς και η ύδρευσή του από το υδραγωγείο έγιναν μετά το 1960. Τα παλιότερα χρόνια είχαν φως με τις λάμπες πετρελαίου (τσιμπλόλαμπες) και κουβαλούσαν νερό από τις πανέμορφες πέτρινες βρύσες που βρίσκονταν έξω από το χωριό. Το χωριό έχει 2 εκκλησίες : Την Κοίμηση της Θεοτόκου (Παναγία), τον Άγιο Δημήτριο και τα ξωκλήσια Αη - Γιώργη και Αη – Θανάση. Έχει Δημοτικό Σχολείο το οποίο δεν λειτουργεί πλέον ως σχολείο και το κτίριο του έχει παραχωρηθεί δωρεάν από την κοινότητα προς τον Πολιτιστικό Σύλλογο, ο οποίος το λειτουργεί ως πνευματικό κέντρο. Έχει κοινοτικό γραφείο, το οποίο λειτουργεί ως αγροτικό ιατρείο και δύο παραδοσιακά καφενεία.
Σήμερα το χωριό μας έχει λιγοστούς κατοίκους οι περισσότεροι των οποίων είναι υπερήλικες, ελάχιστα ζώα και καλλιέργειες. Έχει σχεδόν ερημώσει. Οι νέοι έφυγαν για τις πόλεις αλλά το παρήγορο είναι ότι οι περισσότεροι πλέον επισκέπτονται τακτικά το χωριό, κτίζουν σύγχρονα σπίτια και φιλοδοξούν ως συνταξιούχοι να ζήσουν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους μέσα στη φύση.